Ebook: Πλήθος Πόλεμος και δημοκρατία στην εποχή της Αυτοκρατορίας

Το παρόν βιβλίο θα επικεντρωθεί στο πλήθος, τη ζωντανή εναλλακτική που αναπτύσσεται στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας. Θα μπορούσε να πει κανείς, απλουστεύοντας σημαντικά, ότι η παγκοσμιοποίηση έχει δύο όψεις. Από μία άποψη, η Αυτοκρατορία εξαπλώνει παγκοσμίως το δίκτυο ιεραρχιών και διαιρέσεών της που διατηρεί την τάξη μέσα από νέους μηχανισμούς ελέγχου και διαρκούς σύγκρουσης. Η παγκοσμιοποίηση όμως είναι επίσης η δημιουργία νέων κυκλωμάτων συνεργασίας και σύμπραξης τα οποία εκτείνονται υπεράνω εθνών και ηπείρων κι επιτρέπουν έναν απεριόριστο αριθμό συναντήσεων.
Αυτή η δεύτερη όψη της παγκοσμιοποίησης δεν σημαίνει ότι όλοι στον κόσμο γινόμαστε ίδιοι μας δίνει μάλλον τη δυνατότητα, ενώ παραμένουμε διαφορετικοί, να ανακαλύπτουμε το κοινό υπόβαθρο που μας επιτρέπει να επικοινωνούμε μεταξύ μας και να δρούμε μαζί. Και το πλήθος επομένως θα μπορούσε να εννοηθεί ως δίκτυο: ένα ανοιχτό κι επεκτεινόμενο δίκτυο στο οποίο όλες οι διαφορές μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και ισότιμα, ένα δίκτυο που παρέχει τα μέσα συνάντησης ώστε να μπορούμε να εργαζόμαστε και να ζούμε από κοινού. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Δύο από τούς πιο ενεργούς πολιτικούς φιλοσόφους στον σημερινό κόσμο, παρουσιάζουν ανάγλυφα, τρομακτικά όσο και ελπιδοφόρα, την πραγματικότητα του οικουμενικού πολέμου και τη δυνατότητα μιας οικουμενικής δημοκρατίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο Τόνι [Νέγκρι] κι εγώ χρησιμοποιούμε τον όρο "πλήθος" με δύο βασικούς τρόπους, που αντιφάσκουν μεταξύ τους. Προσωπικά μου αρέσουν οι αντιφάσεις κι έτσι αυτό δεν είναι πρόβλημα. Υπό μία έννοια -και στην Αυτοκρατορία χρησιμοποιήθηκε περισσότερο έτσι- το πλήθος είναι μια πάντα υπαρκτή κοινωνική δύναμη που επιμένει στην ίδια της την ελευθερία, αρνείται την εξουσία, σπάει τις αλυσίδες της. Από την άλλη μεριά -κι αυτή είναι η τάση μας στο νέο βιβλίο- το πλήθος είναι ένα πολιτικό σχέδιο. Το πλήθος δεν έχει ακόμα υπάρξει. Το πλήθος θα μπορούσε να υπάρξει ως μια μορφή οργάνωσης, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργηθεί σήμερα. Υπάρχει μια έννοια του πλήθους που είναι "πάντα-ήδη" και υπάρχει μια άλλη που είναι "όχι ακόμα"» (Μάικλ Χαρντ, συνέντευξη, The Minnesota Review)
«Αυτό που κάνει τόσο αναζωογονητική την ανάγνωση της Αυτοκρατορίας και του Πλήθους [...] είναι ότι έχουμε να κάνουμε με βιβλία που αναφέρονται -σχεδόν μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πει: ενσωματώνονται- σ' ένα ενεργό παγκόσμιο κίνημα αντικαπιταλιστικής αντίστασης και λειτουργούν ως η στιγμή του θεωρητικού αναστοχασμού του νιώθει κανείς, πίσω από τις γραμμές τους, τις μυρωδιές και τους ήχους του Σιάτλ, της Γένοβας και των Ζαπατίστας. Έτσι τα θεωρητικά τους όρια είναι ταυτόχρονα τα όρια του ίδιου του κινήματος» (Σλάβοϊ Ζίζεκ)
«Ο Χαρντ και ο Νέγκρι είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος: συγγραφείς πολιτικής θεωρίας που όντως κιοτεύουν στους λαούς, στη δύναμη και τη σοφία με τις οποίες αυτοί μπορούν να αυτοκυβερνηθούν. Το αποτέλεσμα είναι ένα εμπνευσμένο πάντρεμα ρεαλισμού και ιδεαλισμού» (Ναόμι Κλάιν, συγγραφέας του βιβλίου "Το δόγμα του σοκ")